UNHA MAÑAN DE SOL, A HORA QUE O GALO CANTOU E OUTRO GALO CANTOU E OUTRO E OUTRO…(Federico Garcia Lorca)

lunes, 7 de marzo de 2011

Chicos listos?

El pasado 11 de febrero  La Voz de Galicia titulaba: Salgado afirma que “ni los listos” como Rato vieron la crisis.  El titular y buena parte del texto posterior daba cuenta de las reacciones a la publicación el día anterior del informe  de la Oficina de Evaluación Independiente del FMI  en el que se critica la incapacidad de la Institución para la predicción de la crisis.
Pero no fue sólo el FMI el que no alcanzó a prever la situación actual. La mayoría de los economistas fallaron en esa tarea sin que, a pesar del tiempo transcurrido desde que la pregunta surgió por primera vez, exista todavía acuerdo acerca del porqué de esta incapacidad.
Así,  sólo unos días antes  Raghu Rajan, profesor de Finanzas en la Universidad de Chicago, antiguo asesor del FMI y uno de los listos que sí advirtieron de los riesgos, se preguntaba en su blog sobre lo acertado de  ciertas explicaciones (alguna mencionada también en el informe citado) como por ejemplo la que se apoya en la insuficiencia o deficiencias  de modelos fiables para la predicción; la que apunta a la posible ceguera provocada por una ideología que cree que el mercado no puede equivocarse o la hipótesis de los que ven corrupción y explican el  silencio de los economistas  - o la negación de la crisis- como un resultado del soborno por parte del sistema.
El profesor Rajan no comparte esas razones, o al menos no considera que sean las principales.  A su juicio el fallo generalizado tiene que ver con una  excesiva especialización /parcelación de la Economía, que impide a los economistas macro conocer y relacionar los datos con los que trabajan los economistas financieros o de otras áreas y viceversa. Otra explicación   la encuentra en las dificultades de la elaboración de pronósticos y el temor al fallo y sus efectos  sobre la reputación personal.  El último de los posibles motivos, que  no habla mejor de los economistas que la ceguera o la corrupción: falta de compromiso e interés. La crisis no fue prevista porque los economistas no estaban prestando atención!!.
Aunque a estas alturas quizás no sea la pregunta más interesante que se podría hacer: cuál es vuestra opinión? Qué pasó con los chicos listos?.
Charo Babío

4 comentarios:

Anónimo dijo...

Supoño que mais importante que os pronósticos sobre a crise era ter as claves para evitala, que os políticos supeditaran aos seus intereses electorais e a curto prazo ao asesoramento dos economistas e que estes chegaran previamente a un consenso sobre de medidas para manter o equilibrio necesario entre as decisións políticas, as iniciativas económicas e financieiras e os sistemas sociais....aínda que seguramente das situacións de crise e necesidade é de onde nacen os verdadeiros cambios...o problema é que as crises económicas veñen acompañadas de paro, inflación, pobreza... que afectan aos máis debiles e menos responsables das medidas económicas que nos conduciron á crise
Non facía falla ser un xenio da economía para ver que o exceso de consumo moito máis alá do necesario, a vida por riba das posibilidades económicas, a especulación no mundo das finanzas, as grandes multinacionais comendo ao pequeno comercio, a convivencia do enrequecimento desmedido e a pobreza, estaban aniquilando recursos naturais, enchendo de basura e plástico o noso mundo, contaminando as nosas augas, desenvolvéndonos só como consumidores e productores....e conducíndonos a unha crise que agora convive coas eternas crises noutros lugares do planeta(fame, guerra, ignorancia...); dende un mundo globalizado temos a oportunidade de equilibrar a súa miseria e o coidado do noso entorno con un comportamento económico máis solidario e responsable.

Anónimo dijo...

Supoño que mais importante que os pronósticos sobre a crise era ter as claves para evitala, que os políticos supeditaran os seus intereses electorais e a curto prazo ao asesoramento dos economistas e que estes chegaran previamente a un consenso sobre de medidas para manter o equilibrio necesario entre as decisións políticas, as iniciativas económicas e financieiras e os sistemas sociais....aínda que seguramente das situacións de crise e necesidade é de onde nacen os verdadeiros cambios...o problema é que as crises económicas veñen acompañadas de paro, inflación, pobreza... que afectan aos máis debiles e menos responsables das medidas económicas que nos conduciron á crise
Non facía falla ser un xenio da economía para ver que o exceso de consumo moito máis alá do necesario, a vida por riba das posibilidades económicas, a especulación no mundo das finanzas, as grandes multinacionais comendo ao pequeno comercio, a convivencia do enrequecimento desmedido e a pobreza, estaban aniquilando recursos naturais, enchendo de basura e plástico o noso mundo, contaminando as nosas augas, desenvolvéndonos só como consumidores e productores....e conducíndonos a unha crise que agora convive coas eternas crises noutros lugares do planeta(fame, guerra, ignorancia...); dende un mundo globalizado temos a oportunidade de equilibrar a súa miseria e o coidado do noso entorno con un comportamento económico máis solidario e responsable.
Isabel Méndez

Anónimo dijo...

Esos chicos listos andaban ocupados no seu labor apostólico. Defensores fervorosos dunha doctrina única -o Consenso de Washington: axuste, desregulación e crecemento cara fora- soslaiaban problemas, desequilibrios e riscos. Rectificar é de sabios. Está por ver o alcance da rectificación.
http://www.attac.es/fondo-monetario-internacional-no-basta-la-autocritica/

Comparten o liderado entre os chicos listos as axencias de calificación de riscos. Os fachos que aluman os camiños dos investidores. Tres compañias/oligopolio cunha cuota de mercado do 94% . A sua misión: informar –anticipar-prever. Equivocáronse significativamente: máximas calificacións para ENRON, os bancos islandeses ou as hipotecas lixo…. Ahí seguen.
http://www.elpais.com/articulo/economia/Moody/s/equivoca/veces/llega/tarde/siempre/elpepueco/20110310elpepueco_9/Tes


Houbo moitos, ¿non tan listos?, que advertiron. Nin caso. Exemplos: Minsky, James Tobin no 71 (Nobel de Economia 1981), Stiglitz (Nobel de Economía 2001), Krugman (Nobel de Economía 2008), Soros…
http://www.sinpermiso.info/textos/index.php?id=3572

Manuel Jordán.

Anónimo dijo...

Noraboa por esta provocadora entrada na bitácora.
Realmente resulta moi “autocomplaciente” crer que os chicos listos en realidade son mais ben bobos, pero a min fáiseme pouco crible que non a tivesen en conta nos seus prognósticos. Paréceme mais ben que non priorizaron adecuadamente os síntomas. E se iso fose así, o problema non sería tanto de intelixencia, do funcionamento dos modelos nin de excesiva parcelación da economía como de sensibilidade ante detalles pequenos pero de enorme gravidade (sobre todo no plano da ética individual e no da xustiza social) tan frecuente en xeitos de pensar e comportarse tendentes ao optimismo pouco mesurado. Isto quizás concorde e matice un pouco a falta de compromiso e pouca atención que sostén Rajan. Ademais, lembremos que a capacidade para asumir o custe de disentir da opinión mais dominante depende radicalmente da información que un analista manexa. Tense comentado moito a posición da opinión pública norteamericana sobre o conflito do Iraq e a información da que dispoñía. Temos nós agora mellor información sobre o de Libia?
Na crise nuclear no Xapón tamén fallaron os “chicos listos”?

Publicar un comentario

Coñecer a túa opinión é a razón de ser deste blog.

Os moderadores reservánse o dereito de eliminar comentarios irrespetuosos ou ofensivos.