UNHA MAÑAN DE SOL, A HORA QUE O GALO CANTOU E OUTRO GALO CANTOU E OUTRO E OUTRO…(Federico Garcia Lorca)

lunes, 14 de marzo de 2011

Para pensar

Seguro que para todos e todas hay cousas na vida que che fan frenar o ritmo, incluso pararte e decidir dedicarlle un tempo a reflexionar. Moito do que está a ocorrer no mundo parécenos que non vai con nós. Asombrámonos, eso si, e quedamos estupefactos ante moitas noticias que logo nos dan moito “carrete” para as nosas conversas de cafetería polas mañáns. Pero ahí queda a cousa. Mirámolo desde fora, opinamos, debatimos, criticamos, … ata fácemonos “grandes expertos” nalgunhas causas nas que nunca estivemos implicados.


Días atrás tivemos a oportunidade de coñecer a experiencia de dous emprendedores, xente como nós, que tiñan os seus traballos máis ou menos estables, ben remunerados, e unha vida “de pais occidental” ao modo que coñecemos. Por certas circunstancias da vida, tamén como a moitos de nós, un día sentiron que algo lles chamaba a cambiar esa vida. Pero fixeron algo que xa non facemos a mayoría de nós. Pasar á acción. Ben, certo é que moitas outras persoas tamén o fixeron. Coma eles, mudaron completamente a súa vida para dedicarse a axudar aos demáis, e promoveron un proyecto (a ONG Colabora Birmania) que como moitos outros, aporta o seu graniño de area a mellora da vida das persoas que máis o necesitan. Persoas para as que as cousas que nos entendemos como dereitos básicos ou nin siquera tomamos en consideración, son privilegios inalcanzables.


De todas esas cousas, eu quédome coa que máis va con nós, a EDUCACIÓN, e coa que máis me está a tolear a cabeza dende que vin un documental no que coñecí a o profesor Serge Latouche. Propóñovos que, si queredes e tedes tempo, votedes unha ollada a o par de enlaces que vos ofrezo. Para pasar un rato.


Xente como a que aquel día fixonos parar a pensar un rato no ritmo este de vida que levamos, non é xa que teña “moito mérito”, e que é a que REALMENTE TEN CLARO QUE A SÚA VIDA TEN SENTIDO. Qué sorte! Casi todos tiñemos nalgun momento dudas sobre esto, ¿ou non? Non podo transmitir con palabras o que nos fixeron sentir, non hai palabras porque o que moveron en nós foron emocións. Por eso, ocorreuseme que unha posibilidade máis efectiva era compartir con vos o discurso de Shakira ante a Oxford Union que vai exactamente no mesmo sentido: unha proclama da importancia que a EDUCACION UNIVERSAL ten no futuro do mundo. Gracias a Mª Carmen polo link, que ven ao pelo desta primeira idea que quería compartir.


Tamén ese día, en conversa cos nosos convidados, falamos da locura esta da SOCIEDADE DE CONSUMO na que estamos inmersos, case xa de forma inconsciente. Recordei o documental “Fabricados para no durar” que emitiu TVE recientemente. Moitos o coñeceredes, si non, creo que a súa visión é imprescindible. Xa non é tanto o tema en sí da obsolescencia programada dos productos o que vos plantearía, sinon a súa derivación as tesis desde ideólogo da “Teoría do decrecemento” que é Serge Latouche: qué sentido ten tanto consumo innecesario no que todos caemos, sin ter claro nin tan siquera si é porque o decidimos nós.


Os dous discursos son de esas cousas que, como decía ao principio, fixéronme parar a pensar, polo que dou grazas, porque hoxe en dia, xa poucas cousas teñen en mi ese poder.
E noraboa por esta iniciativa do blog, que a través do noso galo, dannos vía libre a compartir O IMPORTANTE.


Loreto Fernandez

lunes, 7 de marzo de 2011

Chicos listos?

El pasado 11 de febrero  La Voz de Galicia titulaba: Salgado afirma que “ni los listos” como Rato vieron la crisis.  El titular y buena parte del texto posterior daba cuenta de las reacciones a la publicación el día anterior del informe  de la Oficina de Evaluación Independiente del FMI  en el que se critica la incapacidad de la Institución para la predicción de la crisis.
Pero no fue sólo el FMI el que no alcanzó a prever la situación actual. La mayoría de los economistas fallaron en esa tarea sin que, a pesar del tiempo transcurrido desde que la pregunta surgió por primera vez, exista todavía acuerdo acerca del porqué de esta incapacidad.
Así,  sólo unos días antes  Raghu Rajan, profesor de Finanzas en la Universidad de Chicago, antiguo asesor del FMI y uno de los listos que sí advirtieron de los riesgos, se preguntaba en su blog sobre lo acertado de  ciertas explicaciones (alguna mencionada también en el informe citado) como por ejemplo la que se apoya en la insuficiencia o deficiencias  de modelos fiables para la predicción; la que apunta a la posible ceguera provocada por una ideología que cree que el mercado no puede equivocarse o la hipótesis de los que ven corrupción y explican el  silencio de los economistas  - o la negación de la crisis- como un resultado del soborno por parte del sistema.
El profesor Rajan no comparte esas razones, o al menos no considera que sean las principales.  A su juicio el fallo generalizado tiene que ver con una  excesiva especialización /parcelación de la Economía, que impide a los economistas macro conocer y relacionar los datos con los que trabajan los economistas financieros o de otras áreas y viceversa. Otra explicación   la encuentra en las dificultades de la elaboración de pronósticos y el temor al fallo y sus efectos  sobre la reputación personal.  El último de los posibles motivos, que  no habla mejor de los economistas que la ceguera o la corrupción: falta de compromiso e interés. La crisis no fue prevista porque los economistas no estaban prestando atención!!.
Aunque a estas alturas quizás no sea la pregunta más interesante que se podría hacer: cuál es vuestra opinión? Qué pasó con los chicos listos?.
Charo Babío